Uptrappandi og/ella avspennandi

Málið og kropsmálið hevur stóran týdning fyri, um ósemjan verður loyst á ein positivan hátt ella ikki. Ikki gita og ákæra, men spyrja og kanna. Ikki loypa á og verja, men vera opin. Ikki blanda persón og mál saman.

Uptrappandi málbrúk	Avspennandi
Tú – mál Focuserar uppá hin.	Eg – mál  Tosar út frá okkum sjálvum: hvussu vit hava tað, og hvussu vit fegin vilja hava tað.Hvussu vit skilja tað, sum sagt verður, og hvussu tað ávirkar okkum og síðani koma við uppskotum.
Brýtur av	Lurtar
Vísir líkasælu	Vísir áhuga
Fokuserar uppá mistøk, finnist at	Tosar um egnan tørv og egin ynskir
Gevur hinum skuldina	Tekur ábyrgd
Setir leiðandi spurningar.     Leiðandi spurningar hava ofta bert til enda­máls at fáa váttað tað, ein visti frammanundan, og verða ikki settir fyri at kanna støðuna.Til tess er ein ein opin  spurningur hóskiligur: “hvat?, “hvussu?, men helst ikki ov nógv “hví?, sum ofta hevur í sær eina ákæru.	Brúkar opnar spurningar:  “hvat”og “hvussu”
Tosar abstrakt, generaliserar	Tosar konkret
Melur aftur á fortíðina	Hugsar meir um nútíðina og framtíðina
Blandar persón og mál saman	Tosar um málið, fer ikki eftir persóninum

Dialogur/kjak

Í dialogi tosa vit fyri at skilja hvønn annan og finna fram til hvussu vit kunnu byggja brýr, finna eitt felags stev.

Í kjaki er endamálið ofta tvørturímóti at draga fram tað sum skilir, at verja sjónarmið og grundgeva við at tosa fyri og ímóti, og royna at egin sjónarmið yvir hini – ella at vinna á hinum við orðum. Ofta tó bert ein stokkutur siður.

Tankar eru ikki sannleikar, men áskoðanir. Tankar verja seg, tá teir eru sagdir!